Als fluisteren
Natuurlijk ben ik vooral blij dat ik na 7 weken weer bij kan dragen aan de gezondheid en het welzijn van mensen. Ik kan niet wachten om weer cliënten in de praktijk te mogen ontvangen. Mijn naalden heb ik immers ook niet vrijwillig neergelegd. Of ik me verveeld heb? Nee, geen moment. Voor mijn gevoel was het gisteren 23 maart en zijn de weken voorbij gevlogen.
Nu ben ik dan ook een Water constitutie. Geef me boeken, pen en papier en ik vermaak me prima. 7 weken, maar ik denk ook wel 7 maanden. Dan heb ik het natuurlijk niet over het aardse financieel-economische aspect.
“Zie je nu de noodzaak ervan in dat je je praktijk moest sluiten?” ~ Nee
“Maar mensen zouden doordat je zo’n risico neemt toch ernstig gevaar lopen?” ~ Nee
“Dan dien je dus alleen je eigen belang en niet het algemeen belang. De cijfers in de kranten geven toch duidelijk aan wat een uitzonderlijk groot aantal geïnfecteerden en overledenen er zijn door Covid-19?” ~ Nee
Zie ook Warrior of Healing.
Verandering tot gevolg
Het mooie en positieve van de afgelopen periode is wel dat er is bewezen dat de wereld en ons persoonlijke bestaan niet vergaat als we massaal uit de ratrace stappen. Als je niet de deadline voor je werkgever’s productie haalt. Wanneer je je sales-target niet kan afvinken. Als je niet massaal in dezelfde dagelijkse file staat omdat thuiswerken toch echt niet mogelijk is.
Tijd voor die bezinning is er in ieder geval geweest. Als het alleen de oude economie is die verloren gaat is het maar de vraag of deze crisis erg is. Maar ik ‘vrees met grote vrezen’ dat we ons met z’n allen laten terugsleuren in de oude economie en ratrace. Alleen met allerlei winkels, horeca, kleine ondernemingen en zzp’ers die grotendeels kapot zijn gemaakt. Als ze al niet al helemaal failliet zijn gegaan of op hebben moeten geven waar ze jarenlang ziel en zaligheid in hebben gestopt. Met de recessie en bezuinigingen die volgen zullen de minstbedeelden het nog zwaarder krijgen. Er gaat nog minder geld naar de ouderen en naar het personeel in de zorg. Juist die groepen die nu beschermd moeten worden.
Gelukkig voor de regering zijn er natuurlijk belastingen en hebben ze daarnaast nog 5 jaar de tijd om de Tegemoetkomingen Covid-19 (TOGS) weer terug te vorderen van de kleine ondernemers. We kunnen dus alleen maar hopen dat de bezinning en het besef niet voor niets is geweest. Ik denk alleen dat die verantwoordelijkheid bij ons ligt en dat we die vooral niet moeten laten voorschrijven door de regering of de multi-nationals.
Gemengd gekeken
Vereerd was ik natuurlijk dat de minister-president expliciet ook acupuncturisten noemde bij de beroepen die weer aan de slag mochten. Goed ingeleefd en ingelezen in wat er speelt in de wereld van contactberoepen. Licht hoofdschuddend zat ik dan weer vooral te kijken toen minister De Jonge aan het woord kwam. Die had voordat je knipperde met je ogen al 6 keer het woord vaccin in z’n mond gehad. Nu kunnen heel veel mensen geloof ik niet wachten om zich te laten vaccineren en dat is hun goed recht. Maar als De Jonge zich een beetje had verdiept in wat er toch ook bij een andere groep mensen leeft, waaronder bij mij, had hij eenvoudig kunnen zeggen:
We zijn bezig met partijen, waaronder een ontwikkelaar van virusgevoelige software, om een vaccin te laten ontwikkelen voor mensen die dat willen.
Nee, dit wordt niet een verplicht vaccin.
We gaan de maatschappij niet onder druk zetten om elkaar aan te spreken op vaccin-weigering, omdat het zogenaamd in het belang is van het volk.
Als je er voor opteert om geen vaccin te willen, wordt niet je vrijheid beperkt en word je niet de toegang tot publieke zaken of regelingen ontzegd.
Kortom, je bent als burger vrij en hebt de beschikking over je eigen lichaam.
Al die filmpjes waar nu zo’n grote censuur op is, zouden dan minder relevant en dreigend zijn toch? Hoeven ze ook niet verboden te worden. En onze sofware-ontwikkelaar? Qua aantal slachtoffers in bijvoorbeeld India en Afrika zou hij makkelijk mee kunnen met The boys from Brazil. Er is altijd een risico? Experimenteren is altijd ingewikkeld ethisch gezien? Goede uitspraken man. Ach ja, ook dat is vrijheid van meningsuiting.
Beweging
Dan is er nog de mededeling dat bijvoorbeeld yoga- en sportscholen pas per 1 september open mogen. Rutte liet wel wat ruimte over voor eerdere versoepeling. Ik ben nu 7 weken dicht. Kun je je voorstellen wat deze ondernemers doormaken als ze nog 4 maanden(!) dicht moeten blijven? Dat is simpelweg het collectieve faillisement voor verreweg de meeste studio’s. Daarnaast, als er iets belangrijk is voor je gezondheid en je welzijn dan is het beweging. Zoals in dit filmpje wordt aangehaald versterkt het ook je mentale weerbaarheid. Dit alles verkleint de kans op ernstige symptomen als je toch door een virus besmet raakt.
Er is nog één punt wat ik wil aanhalen. En dat is dat de 1,5 meter maatschappij ZEKER NIET het nieuwe normaal moet worden. Maar hiervoor wil ik graag alle ruimte nemen in een volgend blog.
Laozi
Al met al, ik ben verheugd dat ik weer mijn praktijk kan openen. Daarmee houdt mijn ‘strijd’ echter niet op. Jaja, strijd vooral voor vrijheid, gezondheid en welzijn. Maar op mijn simpele duale niveau overstijg ik Yin & Yang niet. Er is dus ook een tegen. Iedereen heeft haar of zijn mening, rol en bijdrage. De één hoopt in stilte. Een andere stem klinkt luid. Hoe geweldig ik de wetenschappelijke aantoning ook vind, misschien is het Maharishi effect alleen nu niet voldoende.
Dit is mijn bescheiden gedachte: Voor daadwerkelijke verandering en een mooiere wereld verblijf ik in stillness, maar ga ik ook over tot actie. Vanzelfsprekend, geweldloos. A journey of a thousand miles starts with a single step. Is het niet in mijn leven en voor deze generatie gegeven, dan op z’n minst voor mijn dochter en volgende generaties. Die stap, die actie, houdt voor mij in, dat ik op z’n minst kan beginnen met fluisteren.