Zeezicht

Zeezicht heb ik altijd als iets ultiems, als een ideaal beschouwd. Niet alleen op vakantie of tijdens een weekendje weg. Het leek me fantastisch om het vanuit je huis te hebben. Er bijvoorbeeld mee wakker te worden. Altijd veranderlijk en weids. Grootser en majestueuzer kan toch niet?Nu woon ik dichtbij de Maas, maar nog ver van zee. Als ik thuis een 'lui' moment heb, wil ik weleens op de bank liggen, met mijn rug naar de leuning. Totdat ik me onlangs naar de leuning toe en daarmee richting het raam draaide. Niet gehinderd door een gordijn, niet onderbroken door daken of schoorstenen, aanschouwde ik opeens de lucht in volle glorie. Blij verbaasd en een gevoel van dankbaarheid voor zo'n schoonheid. Hoezo grootser kan niet? Is er iets wat verder reikt of weidser is dan 'above us only sky'?

Hoe kijken vanuit een ander perspectief je blikveld kan verruimen. Een mooie metafoor voor een verrijkt leven toch? Wees niet te star, blijf open en verwonderd. Mogelijkheden voor je idealen en het majestueuze omringen je. Windows of opportunity dienen zich aan. De zee is dichterbij dan je denkt.